از انس بن مالک روایت شده که با حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه و آله از غزوه ی تبوک مراجعت می کردیم می کردیم در بین را فرمود : نمد و پالانهای شتران را روی هم بگذارید. اوامر حضرتش را انجام دادیم. آنگاه پیغمبر اکرم صلوات الله علیه و آله بر بالای آنها رفته و خطبه خواند و حمد و ثنای الهی را به جای آورد و فرمود ای مردم از چه روی چون نام اولاد ابراهیم (علیه السلام) برده می شود خوشحال می شوید و چون از آل محمد (صلوات الله علیهم اجمعین) نامبرده می شود صورتتان درهم می شود ، چنانکه گوئی دانه انار بر آن افشرده اند. قسم به آن خدائی که مرا به حق رسالت مبعوث فرموده است اگر در روز قیامت کسی از شما با کارهای نیکی که از لحاظ کمیت چون کوهی باشد در مقام محاسبه قرار گیرد و ولایت علی بن ابی طالب را نداشته باشد خدایتعالی او را سرنگون بدوزخ خواهد افکند.
(امالی طوسی، جزء یازدهم.
فضایل امیرالمومنین علیه السلام ،محمدد تقی پویان)
سلمان می گوید: امیر المومنین علیه السلام سرگرم غسل پیامبر صلوات الله علیه و آله بود، من از آنچه که مردم در بیرون خانه انجام می دادند به او خبر می دادم و گفتم هم اکنون ابوبکر بر منبر پیامبر صلوات الله علیه و آله نشسته و مردم نه با یک دست بلکه با دو دست، با او بیعت می کنند.
امام علیه السلام فرمودند: ای سلمان هیچ فهمیدی اولین کسی که روی منبر پیامبر صلوات الله علیه و آله با او بیعت کرد که بود؟ سلمان: همینقدر می دانم که او را در سقیفه بنی ساعده دیدم که با انصار مخاصمه می کرد. و اول کسی که با او بیعت کرد بشیر بن سعد بود. بعد از او ابو عبیده سپس عمر بن خطاب و سالم غلام ابن حذیفه و معاذ بن جبل.
امیر المومنین علیه السلام: درباره آنها از تو سوال نکردم، بگو آیا فهمیدی اول کسی که از منبر بالا
رفت و با او بیعت کرد که بود؟ سلمان: نفهمیدم ولی پیرمرد سالخورده ای را دیدم که بر عصا تکیه کرده و در میان دو چشمش جای سجده بود و گریه می کرد تا از منبر بالا رفت و در حال گریه گفت: شکر خدا را که قبل از مردن ، تو را در اینجا می بینم، دستت را دراز کن ترا بیعت کنم. ابوبکر دست خود را پیش برد و او بیعت نمود و گفت: روزی است مانند روز آدم و از منبر پایین آمد و از مسجد خارج شد.
امیر المومنین علیه السلام: آیا او را شناختی؟ سلمان: نه، ولی از سخنانش ناراحت شدم، گویا او مرگ پیامبر صلوات الله علیه و آله را به مسخره گرفته بود.
امیر المومنین علیه السلام: او شیطان بود، خدا لعنتش کند، پیامبر صلوات الله علیه و آله به من خبر داده بود. ( احتجاج طبرسی، ج 1، ص 106- علی آئینه حق نما، ص 111 )
متلاشی شدن کوه از تجلی نور حضرت علی (علیه السلام)
حاج ملا احمد اشرفی مازندرانی در کتاب اسرار الشهادة نقل می کند که چون موسی از جانب قوم گفت: رب ارنی انظر الیک و جواب لن ترانی و لکن انظر الی الجبل، شنید حق تعالی فرمود به یکی از کروبین، که از نور علی بن ابیطالب علیه السلام خلق شده بود، که نقاب از صورت خود بردار. پس از نور آن کروبی، جبل مندک شد و زیر و زبر گردید و خر موسی صعقا یعنی ای موسی تو تاب دیدن وطاقت مشاهده ی جمال یکی از کروبین که از نور علی علیه السلام خلق شده نداری چه او ازجمله معانی جمال الهی است، پس وقتی که کوه طاقت نیاورد تو چگونه طاقت خواهی آورد؟!
بربلندای فلک، ذکر ملائک یاعلی است
هر که گوید یا علی درروز محشر باعلی است
در طواف کعبه گر بادیده ی دل بنگری
هر طرف آئینه ای باشد کز آن پیدا علی است
مردگان دم می گرفتندی زعیسیای مسیح
غافل ازاینکه مسیحای دوصدعیسی علی است
قدرت کل دول از ناخن او کمتر است
امپراطور بلند آوازه ی دنیا علی است
خواستگاران فراوان داشت دخت مصطفی
از خدا دستور آمد شوهر زهرا علی است...
پیامبر فرمودند: می ترسم درباره ی ابن عمم علی علیه السلام چیزی را بگویم که امت من همان اشتباهی را که بنی اسرائیل نسبت به حضرت عیسی بن مریم علیهما السلام کردند، مرتکب شوند
ها علی کیف بشر ربه فیه تجلی و ظهر
معرفت حضرت امیر المومنین علی علیه السلام را نمی شود ساده فرض کرد. تمام عقول ماسوی الله درباره فضائل ایشان درتحیر است.
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیرم چه نامم شه ملک لا فتی را
در برزخ نیز درجات مومنین از نظر معرفت امیر المومنین علیه السلام با هم تفاوت دارد. وفتی خود حضرت می فرمایند:صرت صاحب اللوح المحفوظ من صاحب لوح محفوظ هستم. یعنی امیر المومنین علیه السلام حافظ اسرار کلی پروردگار جل جلاله است. آیا این الفاظ میتواند معانی عظیم معرفت امیر المومنین علیه السلام را در ذهن مجسم کند؟
نه فقط بنده به ذات ازلی می نازد ناشر حکم ولایت به ولی می نازد
گر بنازد به علی شیعه، ندارد عجبی عجب اینجاست خدا هم به علی می نازد
قال رسول الله صلوات الله علیه و آله: أنا و علی أبوا هذه الأمة.
حضرت رسول اکرم فرمودند: من وعلی دو پدر این امت هستیم .
لذا باید در ادای حقوقشان تلاش و کوشش بسیار کرد. از این رو در جهت اعتلای نام علی امیر المومنین سلام الله علیه باید محافل ومجالس خود را با نام مقدسشان مزین نمائیم. چرا که رسول خدا امر فرمودند: «زیٌنوا مجالسکم بذکر علی» یعنی مجالس و محافل خود را با نام علی علیه السلام زینت دهید.
به عبارتی ساده تر چه زیباست هر کجا جمعی از دوستان اهل بیت علیهم السلام دور هم جمع می شوند محفل را با نام امیر المومنین صلوات الله علیه مزین کنند
نام علی روشنی هر محفل و انجمنی نام علی دوای هر درد و غمی
وانگه که ایزد مرا بسرشت زد دم عشقی زتو بر آب وگل من
روشن ز تو شمع وجودم سوخت ز فراقت محفل من
رسول خدا صلوات الله علیه و آله:
علی بهترین مخلوق بشر است و کسی که تمرد از دستور او کند به تحقیق کافر است.
