چه اانتظار عجیبی؟

عجیب تر که چه آسان،نبودنت شده عادت،

چه بی خیال نشستم، نه کوششی نه وفایی فقط نشسته و گفتم

                                                                                    خدا کند که بیایی

اللهم عجل لولیک الفرج

فاطمه پاره تن من است، هرکس اورا بیازارد مرا آزرده و هر کس مرابیازارد ...

نمی دانم مادر، آنکه ترا آزرد رسول الله را ندید یا خدا را؟ ولی می دانم که حتی ابلیس نیز جرات چنین جسارتی را بلاواسطه نداشت، مادر به من بگو جرمت چه بود؟ همسر امیر المومنین بودن جرم بود یا دخت پیامبر  بودن؟ شاید سبب خلقت هستی بودن جرم بود.

فقط می دانم دلم از این به بعد به اندازه ی تمام مهربانیها برایت تنگ خواهد شد. دلم برای لبخندهای شیرین پدر تنگ خواهد شد، که زین پس چه سخت زندگی خواهدکرد.