شنبه 91 فروردین 12 , ساعت 11:53 صبح
به مکانی آمده ام که هر چه با چشمان سر نگاه می کنم، جز تلی از خاک چیزدیگری نمی بینم.
این مردمان اینجا چه می کنند؟! چه می خواهند؟ مگر بیابان هم دیدن دارد؟
اما نه! با چشمان دلم که می نگرم، انبوهی از افلاکیان می بینم که ملائک به حالشان غبطه می خورند...
سنگینی نفَس هایشان را حس می کنم و برکت حضورشان را...
و اما من و نفَسم که جز انبوهی از بازدم چیز دیگری ندارد!
و حضورم...
که بی حضور است!
خدایا شرمنده ام...
شهادت یک عمر زندگی است، یک اتفاق نیست...
نوشته شده توسط علوی | نظرات دیگران [ نظر]
