امام، ماه تابان، چراغ فروزان، نور درخشان و ستاره ای راهنما است در تمام تاریکی ها و رهگذر شهرها و کویرها و گرداب دریاهاست. امام، آب گوارای لحظه ی تشنگی و رهبر به طرف هدایت و نجات بخش از هلاکت است هر که از او جدا شود، هلاک می شود.

امام، ابری بارنده است. بارانی شتابنده است، خورشیدی فروزنده است، سقفی سایه دهنده است. زمینی وسیع است، چشمه جوشنده و برکه و گلستان است. امام، همدم و رفیق، پدر مهربان، برادر، مادر دلسوز به کودک، پناه بندگان است. امام، امین خدا در میان خلقش است و حجت او بربندگانش و خلیفه ی او در شهرش و دعوت کننده به سوی او و ... است.

راستی چقدر امام به این مهربانی را می شناسیم!

حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام

اصول کافی، ج1، باب الحجة