بسم الله النور
سلام آقای خوبم
آقا اجازه!
این روزها روزهای عجیبی است. روزهایی که فرصتی ایجاد شده تا آدمها بیشتر به آینه وجودشان نگاه کنند.
و حالا من..
روزهای اول خوب بود. من بودم و خدا و خودم!
کم کم که گذشت این مرض کوفتی عادت کردن باز هم گریبان مان را گرفت!
عادت کردیم..
به چه؟
به شرایط خانه ماندن و فضای مجازی و کلی کار که می شود در این وقت ایجاد شده انجام داد.
و باز هم گم شدیم!
و دچار روزمرگی شدیم..
و حالا من گم شده ام. یعنی شاید اصلا پیدا نشدم..
آنقدر گم شده ام که خواستم کوس رسوایی خود بزنم!
گفتم شاید در این روزها بیشتر پیدایتان کنم ارباب...
اما نکردم!
افتاده ام در یک دور باطل و سالهاست دور خودم می چرخم.
سالهاست ساربان گم کرده ام و حال آنکه ساربانم می نامند!!
سالهاست در این بیابان بی آب و علف، تشنه ماء معینی هستم که در زمان غیبت تان، محروم شده ایم
و چقدر دلم میخواهد رها شوم.. از هم چیز و از هم کس..
کاش میشد چند وقتی نبودم و نبودم و فقط من بودم و شما
پ ن: ابو بصیر از امام باقر سلام الله علیه روایت کرده :که در تفسیر این کلام خدای تعالی:«قل ارایتم ان اصبح ماوکم غورا فمن یاتیکم بماء معین»
«بگو : بمن خبر دهید اگر آب (آشامیدنی )شما به زمین فرو رود چه کسی آب روان برایتان خواهد آورد؟»
فرمود: این آیه درباره امام قائم سلام الله علیه نازل شده است می فرماید :اگر امام تان از غائب شود و ندانید که او کجاست چه کسی امام ظاهری برای شما خواهد آورد ؟ تا اخبار آسمان و زمین و حلال و حرام خدای تعالی را برای شما بیاورد . سپس فرود : بخدا سوگند تاویل این آیه هنوز نیامده است و ناگزیر باید بیاید..
