به نام آفریدگار مهر
آقا اجازه!
خدایا من دنیا را دوست ندارم!
خدایا من دنیایی که آدمهای خوبش پشت سرهم صفحه می گذارند را دوست ندارم!
خدایا من دنیایی که آدمهای خوبش خودشان را خیلی آدم حساب می کنند دوست ندارم!
خدایا من دنیایی که آدمهای خوبش پشت سرهم تهمت می زنند را دوست ندارم!
خدایا من دنیایی که آدمهای خوبش بین هم فاصله می اندازند را دوست ندارم!
خدایا من دنیایی که آدمهای خوبش...آدمهای خوبی که دیگران روی سرشان قسم می خورند!
خدایا من نمی دانم این آدمها آیا واقعا در نظر تو خوب هستند؟!
خدایا ما آدمها! چه راحت برچسب خوب و بد بودن به همدیگر می زنیم!
تنها چیزی که آرامم می کند این است که تو همه چیز را خوب می بینی و همه بنده هایت را دوست داری...
آه از این دل من... گه چون شمع دلش سوخته دل
گه چون لاله برافروخته دل... گه چونان جیحون است...
و اما بعد!
دود این شهر مرا از نفس انداخته است
به هوای حرم کرب و بلا محتاجم...
