پنج شنبه 89 تیر 24 , ساعت 5:41 عصر
خداوند! به راه مانده بودیم، من و انسان در پی تو و سرگردانی را می زیستیم و تو که داناتر از ما بر ما و عالِم تر از عالم می نگریستی لحظه رسیدن ما را به دو راهی تردید!!!
روشن تر از روشن بود که تو در انتهای کدامین راه، لطف انتظارت را به استقبالم گماشته ای و من تاریک تر از تاریک، بینایی بسته ام و دیدار لطفت را به خویش، «به انسان»! دریغ کرده ام، و لرزش به گامهایم هدیه می دهم و تو خداوند، تو که داناتری و می دانی که چگونه گمراهی در کوله بارم می گذارم و هدایت بر دوش مسیر توشه می کنم...
خداوند! کمی آنسوتر از این دو راه و بلافاصله پس از کور راه تردید، راه روشنی است که بی شک به تو ختم می شود و به سمت توام می آورد و ایمان در گوشم زمزمه می کند که تو مرا، «انسان را» به آن راه می رسانی. خداوند! نزدیک تر از ... .
نوشته شده توسط علوی | نظرات دیگران [ نظر]
پنج شنبه 89 تیر 17 , ساعت 9:57 صبح
خداوند...!
قلمت پادرمیانی کرد و نگاشتنم آموخت. تا بنگارم حق، بنگارم عشق، بنگارم خداوند! و مرا، انسان را، و نیز نادانی ام را دانایی آموختی. روزگاری پیشتر از اکنون، بسیاری فاصله بود میان من و دانایی. اما هنوز نادان بودم، آنک که بینوایی ام گمان آن زد که نوا یافته است و آنچه که از آن تو بود از خویش دانستم و درونم مملو از گمانه استغنا شد! و آنگاه سرکشی و غرور، آسان بر اریکه لغزنده من تکیه زد! و چه زود، خداوند! چه زود روزگار استرداد فرا می رسد و چه زود باز خواهم گشت، نادان تر از نادان، به سمت دانایی، باز خواهم گشت. آه خداوند! یادش به خیر. روزگاری که قلمت پادرمیانی کرد و نگاشتنم آموخت. تا بنگارم حق، بنگارم عشق، بنگارم خداوند. خداوند،نزدیکتر از...!
نوشته شده توسط علوی | نظرات دیگران [ نظر]
سه شنبه 89 تیر 15 , ساعت 9:25 صبح
برای کسب عشق دکان باز کرده ام در بازار دنیا!
پیوسته، خداوند در سود نافع متوجه خویش بودم و در تضرر خاسر سائل از تو، که زیانم از چیست؟! خداوند! هرچند خود کرده ام تدبیر نیست...
هنوز سود و زیانم هیچ نبود و دفتر کسبم سپید از بستانکاری و طلب خواهی/ هر چه از خیر فروختم دخلم پر از آخرت بود و سودم سرشار و هر چه شر معامله کردم سراسر زیان می شدی من و دکاندار.
و چه ستمکارم من بر من، و قسم به جلالت که زبانم لال، زبانم لال، اگر ستمی از از تو دیده باشم.
خداوند! عزیزم، نزدیکتر از...
پیوسته، خداوند در سود نافع متوجه خویش بودم و در تضرر خاسر سائل از تو، که زیانم از چیست؟! خداوند! هرچند خود کرده ام تدبیر نیست... هنوز سود و زیانم هیچ نبود و دفتر کسبم سپید از بستانکاری و طلب خواهی/ هر چه از خیر فروختم دخلم پر از آخرت بود و سودم سرشار و هر چه شر معامله کردم سراسر زیان می شدی من و دکاندار. و چه ستمکارم من بر من، و قسم به جلالت که زبانم لال، زبانم لال، اگر ستمی از از تو دیده باشم. خداوند! عزیزم، نزدیکتر از...
نوشته شده توسط علوی | نظرات دیگران [ نظر]
