نظرات ياداشت خوب بي ظرفيت! - يا امير المومنين روحي فداك

با خودش فکر کرد خوب بودن چقدر ظرفيت مي خواهد.

بعضي مواقع خيلي دلش مي خواست هواي آدمها را داشته باشد. خيلي نگران اطرافيانش مي شد. مخصوصا آن مواقعي که مي ديديد اشتباه مي کنند يا احتمال مي داد سرانجام کارشان غلط از آب در مي آيد.

دلش نمي خواست خانواده اش، دوستانش به اشتباه بيفتند.

دلهره تمام وجودش را فرا مي گرفت... يخ مي کرد..................... ...........................................................................................

..................................................................

اما اين روزها مي فهمد كه اشتباه مي كرد؛

وقتي سر كلاس روانشناسي خصوصيات خود را دقيقا در دسته خصوصيات آدمهاي سخت گير مي بيند. به خود نهيب مي زند كه آيا اين خوبيست يا...

وقتي مي بيند خدا حتي پيامبرش را از غم و اندوه فراواني كه براي امتش مي خورد را نهي مي كند و او را نهي مي كند از غم فزوني و آنچه بيش از رسالتش است

اما نيك مي داند سرشتش تغيير ناپذير است و تغيير گويا هرگز ممكن نيست. ذات آدمها تغيير نمي كند

پاسخ

سلام بزرگوار.بي نهايت ازاينکه نقدکرديدمتشکرم.فقط سخت گير از چه لحاظ،سخت گيري براي مردم يا خودش؟خداپيامبر را به خاطر اين کار نهي کرد،تخطئه نکرد،درسته؟