، ايشان را به زندان انداختند و شانزده روز به او آب ندادند. زندان در اردوگاه موصل (موصل شماره 1 و 2) زير زمين بود. آنقدر گرم بود که گويا آتش مي‌باريد.

آن مأمور بعثي، گاهي وقت‌ها آب مي‌پاشيد داخل زندان که هوا دم کند و گرمتر شود. روزي يک دانه سمون (نان عراق) مي‌دادند که بيشتر آن خمير بود.

ايشان مي‌گفت: «مي‌ديدم اگر نان را بخورم از تشنگي خفه مي‌شوم. نان را فقط مزه مزه مي‌كردم که شيره‌اش را بمکم. آن مأمور هم