به نام خدای مهر
السلام علیکم یا أهل البیت النبوه
آقاجان، با اجازه!
هر از گاهی که دلم تنگ تان می شود و سر به دیوار می گذارد و بی تابی می کند،
تنها چیزی که راضی اش می کند دیدن چهره کسی هست که یاد شما را هر چند اندک برایش زنده می کند...
دیدن چهره کسی که بوی شما را می دهد، کلام شما را میان مردم ترویج می کند...
دغدغه اش فراهم کردن شرایطی هست که آمدن شما را به تعجیل می اندازد.
انقلاب کردیم تا شما بیایید... هشت سال دفاع کردیم تا شما بیایید...
اما انگار نه! بودند و هستند کسانی که انقلاب کردند، دفاع کردند اما نه برای اینکه ظهورتان به تعجیل بیفتد!
برای تعجیل در ظهور خواسته های دلشان بود که دچار مشقت شدند.
خواسته های دلی که در لایه های زیرزمینی عبادت هایشان مخفی شده بود!
در اعماق سختی هایی که برای انقلاب و این کشور کشیدند، می شد پیدایش کرد.
از ابن عباس نقل کردند که آیا پیامبر صلوات الله علیه و آله شیوه ای به شما آموزش داده بودند که منافقین را بشناسید؟
رنگ و بوی شان را استشمام کنید؟
گفته بود که هر کس نسبت به محبت امیرالمومنین سلام الله علیه لنگ می زد یعنی به کشف ایمانش ریگ داشت!
یعنی دلش یک رنگ نبود، یعنی دلش صد رنگ بود و آن وقت بود که رنگ و بوی نفاق به خود می گرفت هر چند اندک!!!
.
.
.
مولای مظلومم، محبوب مظلوم بانوی زنان دوعالم
چه معیار خوبی است محبت شما که انسان را مشتاق شما و دوست داران تان می کند،
و دور می کند آدمی را از هرچه رنگ و بوی نفاق می دهد!
محبتی که به عمل مان رنگ و بوی عمل شما را می دهد.
رنگ و بوی شجاعت شما، صداقت شما و بصیرت شما... رنگ و بوی ولایت مداری شما که آنقدر بر صراط مستقیم الهی و پیامبرش پایبند بودید که خودتان شدید صراط مستقیم!
و اما آنان که برای خودشان یلی شده اند! و به جای پیروی از ولایت شما و آنان که نشانی از ولایت شما هستند به خیال خودشان برای این مملکت خط و نشان می کشند!
و خودشان را هم ارز و در ردیف ولی امر این مملکت می دانند. در ردیف کسی که حضرت ولی عصر سلام الله علیه، فرزند نازنین تان فرمودند: و أما الحوادث الواقعه، فارجعوا فیها إلی رواه أحادیثنا...
در جنگ بودید، خوب؟!!! در دفاع از این مملکت بودید، خوب؟!!!
بودنتان ملاک هست یا عملکردتان؟!
بیش از این آبرو از خود مبرید که مردم این مرز و بوم تحت لوای ولی امرشان دیگر اشک های تمساح گونه شما را باور ندارند...
ادامه دارد...
